دمپایی‌های سفید

داستانی از گذر «ستاره» زن ایرانی در یک بیمارستان روانی در فرانسه است که محور اصلی آن ارتباط او با بیماران و دیگر بیماران با همدیگر است.

ژیلۀ خودم را برداشتم و تنم کردم، روحم نیز در زیر ژیله جا شد، آن را هم پوشاندم تا دفرمه بودنش کمتر معلوم شود. البته نباید از حضور آدم‌ها شرم می‌داشتم، چراکه بیشتر آن‌هایی که در آنجا بودند، مانند مجسه‌ها چشمانشان باز بود، اما هرگز کسی را نمی‌دیدند و حافظه‌شان برای ضبط‌کردن از کار افتاده بود یا خودشان نمی‌خواستند آن را ضبط کنند.

در بیمارستان گویا هیچ کسی دوست نداشت از حباب تنهایی شیشه‌ای خود بیرون بیاید و فقط میل داشت از درون حبابش به تماشای دیگران بنشیند، آن هم تنها برای سرگرمی و نه بیشتر.

ناهید پیلوار دانش اموخته دانشگاه علامه طباطبایی در رشته روزنامه‌نگاری که تحصیلاتش را در فرانسه ادامه داد و دکترای خود را در رشته رسانه از دانشگاه «رون آلپ» گرنوبل دریافت کرد. او علاوه بر فعالیت‌های روزنامه‌نگاری سیاسی که در دهه‌ها 70 و 80 در داخل ایران و 90 در خارج از ایران داشت، کتاب و مقالاتی نیز به زبان فرانسه منتشر کرده است.

او با بهره‌گیری از سه دهه تجربیات خود در دنیای نگارش، این‌بار قلم را در پهنه پر رمز و راز داستان به‌کار می‌گیرد.