اعتراف به زندگي

احمد پوری با اشاره به دلایل انتخاب زندگی نامه پابلو نرودا برای ترجمه گفت: «پابلو نرودا شاعری جهانی است و پیش از این هم کتابی از او منتشر کرده ام که با استقبال خوبی رو به رو شد.»

او افزود: «کتاب زندگی نامه نرودا اوایل انقلاب ترجمه شده منتها الان حس می کنم باز باید ترجمه شود چرا که ترجمه قبلی رضایت بخش نبود.»

پوری در ادامه بیان کرد: «این کتاب از بزرگ ترین اسناد ادبیات از دهه ۲۰ تا ۷۰ میلادی است چون در آن بیش تر چهره های ادبی حضور دارند.»
پابلو نرودا (زاده ۱۲ ژوئیه ۱۹۰۴ – درگذشته ۲۳ سپتامبر ۱۹۷۳) نام مستعار نویسندگی ریکاردو الیسر نفتالی ریس باسوآلت، دیپلمات، سناتور و شاعر نوگرای شیلیایی و برنده جایزه نوبل ادبیات، بود. او نام مستعار خود را از نام یان نرودا شاعر اهل چک انتخاب کرده بود. نرودا در سال ۱۹۷۱ برنده جایزه نوبل ادبیات شد. «پستچی»، «من هستم»، «خاطرات من»، «ما بسیاریم»، «اشعار تکمیلی»، «اقامت بر روی زمین»، «سرودهای همگانی»، «بیست سرود عاشقانه» و «یک غم آوا»، «آوای جهانی»، «تاریک و روشنا» و «یادبودهای جزیره ی سیاه» از آثار نرودا هستند که بخشی از آن ها در ایران ترجمه و منتشر شده اند.