پروژه پدری

بابابزرگ می‌گفت «آدم برای بچه‌اش کوه می‌شه. یه پدر می‌شه دامنه‌ی کوه، یکی دیگه می‌شه قله. اما کدوم پدره که نخواد برای زن و بچه‌اش محکم باشه؟ کوه شدن سخته اما نمی‌دونی چه لذتی داره بچه‌ی آدم حس کنه یکی هست که بتونه تکیه کنه بهش.»

نویسندگان این کتاب پدران جوانی‌اند که دغدغه‌های مختلف و کودکان متفاوتی دارند و از رازهای مگویی گفته‌اند و نوشته‌اند که ما تابه‌حال از پدرها کمتر شنیده‌ایم و شاید انتظار هم نداریم مردی این‌قدر عیان از ترس‌ها و اضطراب‌هایش بگوید. پروژه‌ی پدری زنان و مردان را فارغ از جنسیت کنار هم می‌نشاند و یادمان می‌اندازد تقسیم‌بندی‌های مرسوم مردان مریخی و زنان ونوسی خیالی بیش نیست. ما همه مثل همیم، با دنیایی از اضطراب‌ها و ترس‌ها؛ آن‌جا که چهل‌وچند هفته می‌گذرد و پروژه‌ی پدری آغاز می‌شود.

پروژه‌ی پدری روایتی خواندنی از پانزده مرد ایرانی درباره‌ی پدری‌شان است؛ از روزهایی که پسر کوچکی‌ بوده‌اند و خیال پدری را در سر می‌پرورانده‌اند. از روزهای بلوغ و درس و کتاب و دانشگاه و سربازی. از روزهای اولین عشق و عشق اول و ازدواج، و بالاخره پدری و رابطه‌ی پدر و فرزندی. نویسندگان این کتاب پدران جوانی‌اند که کنار دغدغه‌ی معیشت و اقتصاد خانواده، نگران رابطه‌اند. رابطه با همسر، رابطه با فرزند و احتمالِ تزلزل نقش اجتماعی‌شان پس از پدر شدن.
نویسندگان پروژه‌ی پدری هر کدام از منظری به پدری‌شان نگاه کرده‌اند و از آن نوشته‌اند. از ترس‌ها، از فقدان‌ها، از بیماری‌ها. بی‌ترس از ترس‌هایشان نوشته‌اند، بی‌نگرانی از قضاوتِ دیگران. پدری که می‌فهمد خودش و همسرش نابارورند، پدری که برای اولین بار با قصه‌ی سقط جنین روبه‌رو می‌شود، پدری که کودک اوتیستیک دارد، پدری که ناگهان پس از تولد نوزادش می‌فهمد کودکش سندروم داون است، پدری که می‌فهمد مقصر احتمالیِ خواب‌های آشفته‌ی کودکش است، پدری که می‌ترسد پس از تولد نوزادش رابطه‌اش با همسرش کمرنگ شود و به کودکِ هنوزنیامده کمی حسادت می‌کند، پدری که نگران اجاره‌ی سر ماهِ خانه است و نگرانی‌اش را پشت دقیقه‌های کتابخوانی با کودکش پنهان می‌کند… این‌ها پدران پروژه‌ی پدری‌اند.