ایران بین دو انقلاب

اين کتاب پژوهشی جامـع در تاريخ معاصر ايران است که از حيث جامعيت، روش آکادميک تحقيق، و وسعت اطلاعات و منابع در ميان آثـار مشـابه خود کم‌نظيـر است. در اين پژوهش ضمن گزارش مستند رويدادها و تحولات سياسی دوره‌ی بين زوال قاجاريه و انقراض پهلوی، مبانی اجتماعـی سياسـت در ايران بررسی و تحليل شـده، نقش عوامل اجتماعی و اقتصادی در تحولات و حرکات سياسی و ريشه‌هـای قومی و طبقاتی جنبش‌ها و گرايش‌های مختلف سياسی ايران نشان داده شده است.

کتاب به سه بخـش اصلی تقسيـم شـده است. در بخش نخست با بررسی اوضـاع ايران در اواخر عصر قاجار و شرح وقايع و تحولات دوران انقلاب مشروطه و حکومت رضاشاه، زمينه‌ای تـاريخـی بـرای درک ايران نو فـراهم می‌شـود. در بخـش دوم زمينه‌ی اجتماعی ماجراهای سياسی بين سقوط استبداد رضاشاه و ظهور استبداد محمدرضاشاه بررسی و تحليل می‌شود. بخش سوم بررسی ايران معاصر است و به شرح برنامه‌هـای اجتماعـی و اقتصـادی محمدرضا پهلـوی، تشـديد تنش‌های اجتماعی ناشـی از آن برنامه‌هـا، و سرانجـام بروز انقلاب اسلامی می‌پردازد.

آنچه به ايران بين دو انقلاب امتياز و ويژگی می‌بخشـد بهره‌جويی آن از منابـع گسترده و وسيعـی است که بسيـاری از آن‌ها پيـش از اين بررسـی نشده بـود؛ و نيز گـردآوری و ارائه‌ی اطلاعاتی که از ديد جامعه‌شناختی ارزش تحليلی بسيار دارند.