پين بال، ١٩٧٣

کتاب «پین بال 1973» نوشته هاروکی موراکامی و ترجمه بهرنگ رجبی است. این کتاب اولین رمانی است که موراکامی نوشته است. هاروکی موراکامی از سرشناس‌ترین نویسندگان معاصر ادبیات ژاپن است که با سبک منحصربه‌فرد و محسوب کننده‌اش، توانسته است نظر خوانندگان بسیاری را از 16 سال تا 56 سال به آثار خود جلب کند. همچنین، طرفداران بی‌شمارش معتقدند روزی او برنده‌ی جایزه‌ی نوبل ادبیات خواهد شد.

در بخشی از متن رمانی که پیش رودارید می‌خوانید:

 

« آن‌قدر لذت می‌بردم از شنیدن قصه‌هایی درباره‌ی جاهای خیلی دور که دیگر بفهمی‌نفهمی شده بود مریضی. آن زمان‌ها، که الآن شیرین ده سالی ازش گذشته، می‌رفتم این‌ور و آن ور و از آدم‌ها می‌خواستم برایم تعریف کنند کجا دنیا آمده اند و بزرگ‌شده‌اند. حتما آن روزها حسابی شنونده‌ی خوب کم بوده، چون سراغ هرکی می‌رفتم، خیلی مشتاق و پرشور برایم حرف می‌زد. دوروبر که پیچید دارم چه‌کار می‌کنم، دیگر حتا کم‌کم آدم‌هایی می‌آمدند پیشم که توی عمرم چشمم هم به شان نیافتاده بود، فقط برای این‌که قصه‌هایشان را برایم تعریف کنند. درباره‌ی هر چیزی و همه‌چیز حرف می‌زدند، انگاری دارند توی چاهی خشک سنگشان را می‌اندازند، بعد هم خوشحال و راضی می‌گذاشتند می‌رفتند. بعضی قصه‌هایشان را سرخوش و سرحال تعریف می‌کردند و بعضی عصبانی. قصه‌هایی به نظرت روشن و سرراست می‌آمدند، قصه‌هایی دیگر سر تا ته بی‌معنی. قصه‌هایی می‌شنیدم حوصله سربر، قصه‌هایی اشک درآر، و قصه‌هایی مسخره و غریب. ولی من همیشه آنچه باید می‌گفتند، با نهایت دقتی که ازم برمی‌آمد، گوش می‌دادم...»